Sex a infekcje intymne i infekcje dróg moczowych
Rzeżączka, Kiła, Chlamydioza, HIV - każdy kontakt seksualny bez prezerwatywy niesie za sobą ryzyko zakażenia nie tylko chorobą przenoszoną drogą płciową, ale również infekcją intymną. Wywołaną przez grzyby lub bakterie, inne niż te zaliczane do chorób wenerycznych. Mikrośrodowiska śluzówek narządów płciowych mogą stanowić dobre miejsce do rozwoju rozmaitych chorobotwórczych grzybów, bakterii i wirusów. Nawet jeśli ich nosiciel nie dostrzega żadnych objawów, mogą stać się przyczyną dolegliwości u partnera seksualnego. Ponadto, niektóre grzyby żyjące na skórze jednego z partnerów mogą nie wywoływać żadnych objawów, jednak po kontakcie z narządami płciowymi kochanka mogą doprowadzić do rozwoju pełnoobjawowej infekcji. W dodatku infekcje intymne, które na początku nie dają żadnych objawów, z biegiem czasu mogą przenieść się na pozostałe narządy i spowodować poważniejsze zagrożenie dla zdrowia.
Problem kobiet
Infekcje intymne dotykają kobiety w każdym wieku. To właśnie jedna z częstszych przyczyn zgłaszania się pacjentek do ginekologa. Do typowych objawów infekcji intymnych zaliczamy: świąd, pieczenie pochwy i upławy. Powodem jest zazwyczaj zaburzone pH pochwy i zmiany we florze bakteryjnej okolic intymnych. Niestety seks zwiększa ryzyko zakażenia, szczególnie w przypadku licznych kontaktów seksualnych z różnymi partnerami. Na podwyższone ryzyko infekcji intymnych narażone są również kobiety, które stosują antykoncepcję hormonalną, znajdują się w okresie okołomenopauzalnym lub są w ciąży. Ma to związek z wpływem hormonów na zmianę pH środowiska pochwy, produkcję śluzu i zahamowanie rozwoju bakterii Lactobacillus, które wspomagają odporność organizmu, przywracają i regenerują prawidłową florę bakteryjną przewodu pokarmowego i pochwy. Chronią także przed nadkażeniami grzybiczymi, wirusowymi oraz powtarzającymi się niedoborami witamin. Do przyczyn zwiększonego ryzyka infekcji intymnych zaliczamy także m.in.: współdzielenie ręczników, stosowanie niewłaściwych środków do higieny intymnej, korzystanie z publicznych toalet, basenów, zabiegi ginekologiczne oraz zbyt częste irygacje (przepłukiwanie) pochwy, które niszczą naturalną florę bakteryjną.
Bakteryjna waginoza i infekcja grzybicza pochwy
to choroby, które nie są uważane za przenoszone typowo drogą płciową, jednak istnieje zwiększone ryzyko zachorowania w przypadku kontaktu z zakażonym partnerem. Niespecyficzne bakteryjne zakażenie pochwy to jedna z najczęściej występujących infekcji intymnych u kobiet. Jednak prawie połowa pacjentek nie ma dolegliwości z jej powodu, dlatego często pozostaje nierozpoznana. Przyczyną jest mieszana flora bakteryjna, m.in. Gardnerella vaginalis oraz bakterie beztlenowe z rodziny Prevotella, Peptostreptococcus czy Bacteroides.
Do typowych objawów bakteryjnej waginozy należy szara lub mleczna wydzielina pochwowa o charakterystycznym, nieprzyjemnym, rybim zapachu. Cechami ułatwiającymi rozpoznanie tej choroby jest podniesione ph pochwy, związane ze zmniejszeniem ilości pałeczek Lactobacillus oraz obecność tzw. komórek jeżowych, możliwych do zaobserwowania w wydzielinie pod mikroskopem. Przebieg infekcji grzybiczej pochwy po stosunku to nasilony świąd oraz charakterystyczne upławy wyglądem przypominające biały ser. Najczęstszym czynnikiem wywołującym są grzyby z rodzaju Candida albicans. Lekarz rozpoznaje grzybicę pochwy poprzez ocenę wyglądu wydzieliny, a potwierdzenie uzyskuje w badaniu mikroskopowym lub mikrobiologicznym.
Infekcje intymne po stosunku
W czasie seksu bez prezerwatywy możliwe jest także zakażenie pierwotniakiem – rzęsistkiem pochwowym. Do jego objawów zaliczyć można: obfitą, pienistą wydzielinę z pochwy, o żółtej lub zielonej barwie i nieprzyjemnym, mdłym zapachu. Często towarzyszy jej ból, świąd, pieczenie w obrębie pochwy i zewnętrznych narządów płciowych, a także podrażnienie okolic intymnych i bolesność w trakcie współżycia. W celu wyleczenia należy przyjąć doustny antybiotyk zawierający metronidazol. Kuracja trwa ok. tygodnia. Lekarz może także przepisać preparat do jednorazowego zastosowania. Choroba ta może powodować powikłania tj. zapalenie pęcherza, przewlekłe zapalenie pochwy oraz niepłodność, a zakażenie w ciąży może spowodować przedwczesny poród. Innymi częstymi patogenami dróg rodnych są chlamydie, które wywołują rzeżączkę. Do rzadszych chorób zalicza się kiłę i zakażenia wirusowe – od mniej groźnych, tj. zakażenie wirusem opryszczki HSV, wirus brodawczaka ludzkiego HPV, po zakażenie wirusem zapalenia wątroby (HCV i HBV), a także zakażenie wirusem HIV.
W domowej apteczce na wszelki wypadek warto mieć testy, dzięki którym przekonamy się czy PH pochwy jest na właściwym poziomie, a także dostępne bez recepty globulki lub żele, które pomogą złagodzić uporczywe objawy. Natomiast wszystkie budzące niepokój objawy powinno się skonsultować z lekarzem.
Szybkie testy
PH test
Szybkie testy pozwalają na wygodną i pozbawioną skrępowania kontrolę zdrowia jednej z najbardziej intymnych sfer kobiecego ciała. Za pomocą np. wygodnego w użyciu pH testu można, w zaciszu domowym, przeprowadzić profesjonalne badanie diagnostyczne środowiska pochwy.
Powinno ono mieć odczyn kwaśny, mieszczący się w zakresie 3,8-4,4 pH. Odpowiednie stężenie pH gwarantuje zachowanie równowagi i zapobiega powstawaniu infekcji intymnych. Ph Test wskazany jest nie tylko w przypadku stwierdzenia objawów zapalnych w okolicy pochwy, takich jak świąd, pieczenie, zaczerwienienie czy pojawienie się upławów. W celach profilaktycznych warto z niego skorzystać również w okresie ciąży, po antybiotykoterapii, a także przed i po wszelkiego rodzaju zabiegach chirurgicznych obejmujących okolice intymne. Przed przystąpieniem do badania należy zapoznać się z dołączoną do testu instrukcją obsługi. W opakowaniu znajdują się dwa oddzielne paski testowe, dzięki którym można przeprowadzić dwa niezależne badania. Wyniki testu otrzymujemy już po 10 sekundach.
Profilaktyka
Ryzyko infekcji intymnych po stosunku można zmniejszyć przestrzegając kilku podstawowych zasad takich jak:
- używanie prezerwatyw, które zapobiegają wzajemnej transmisji drobnoustrojów między partnerką i partnerem;
- unikanie seksu w trakcie okresu (ponieważ zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia infekcji intymnych, zarówno u kobiety, jak i u mężczyzny. Błona śluzowa jest wtedy dodatkowo podrażniona, a krew stanowi doskonałe środowisko dla rozwoju patologicznych drobnoustrojów);
- odpowiednia higiena. (po, a najlepiej także przed, każdym zbliżeniem fizycznym należy dokładnie umyć okolice intymne - zmniejszy się nie tylko ryzyko infekcji dróg rodnych, ale także układu moczowego;
- unikanie kontaktów seksualnych z przygodnymi partnerami;
- w razie zaobserwowania suchości pochwy i drobnych otarć po stosunkach zastosowanie żelów nawilżających podczas następnego współżycia. (Zwykle są one obojętne dla środowiska pochwy lub wręcz wspomagają rozwój prawidłowej flory, a ponadto zdecydowanie zwiększają komfort stosunku);
- powstrzymanie się od kontaktów seksualnych w trakcie leczenia infekcji intymnych;
- w razie potrzeby, zastosowanie dopochwowych środków ginekologicznych po długotrwałej antybiotykoterapii lub wcześniejszym leczeniu dopochwowym (są to preparaty zawierające odpowiednie szczepy bakterii, umożliwiające odtworzenie uszkodzonej flory bakteryjnej pochwy);
- zakładanie seksowej bielizny tylko na specjalne okazje i na krótki czas. Ginekolodzy radzą unikać stringów oraz majtek z drażniącymi pochwę ozdobami ze skóry czy biżuterią. Pasek od stringów między pośladkami, zwłaszcza w trakcie upałów powoduje przedostanie się bakterii kałowych z okolic odbytu do pochwy grożąc infekcją intymną oraz zakażeniem układu moczowego. Poza tym stringi, ze względu na swój krój, nie uchronią przed bakteriami, które mogą być na spodniach. Również ozdoby bielizny drażniące przedsionek pochwy i krocze powodują drobne otarcia, przez które łatwo dochodzi do zakażenia zarówno grzybiczego, jak i bakteryjnego;
- unikanie nadmiernej depilacji okolic intymnych. Włosy w okolicy narządów płciowych są nam potrzebne. Chronią pochwę i jej przedsionek przed wnikaniem do środka zanieczyszczeń i patogenów. Dlatego w trakcie depilacji lub golenia, warto zostawić pasek owłosienia biegnący w rejonie warg sromowych.
Leczenie infekcji intymnych po stosunku
Leczenie infekcji intymnych po stosunku polega na stosowaniu dopochwowym leków przeciwgrzybiczych w postaci kremów lub tabletek, a także doustnych i dopochwowych antybiotyków. Istotne jest leczenie obojga partnerów. W leczeniu rzeżączki podstawowymi lekami są antybiotyki, takie jak penicylina, amoksycylina, ampicylina lub fluorochinolony. Z kolei chlamydie najszybciej reagują na terapię azytromycyną, doksycykliną i tetracykliną.
Zapalenie pęcherza a seks
Częstym problemem kobiet aktywnych seksualnie są nawracające infekcje dróg moczowych. Wynikają one z otarć powstałych podczas penetracji. Aktywność seksualna zwiększa także prawdopodobieństwo zapalenia cewki moczowej. Do charakterystycznych objawów zalicza się: bolesne oddawanie moczu, kłucie lub ból pęcherza, pieczenie okolicy cewki moczowej, zwiększone parcie na pęcherz moczowy co przekłada się na częste wizyty w toalecie, ale oddawanie moczu przebiega partiami. Rekomendowanym sposobem leczenia jest antybiotykoterapia, a w lżejszych stanach klinicznych wystarcza chemioterapeutyk – furagina. Niezwykle istotna jest profilaktyka.
Zapalenie pęcherza - problem kobiet
Zapalenie pęcherza moczowego dotyka głównie kobiety. Jest to związane z budową anatomiczną cewki moczowej, która w ich przypadku jest nawet 5 razy krótsza. Dodatkowo znajduje się w pobliżu odbytu, a to powoduje częstsze transmisje drobnoustrojów kolonizujących końcowy odcinek przewodu pokarmowego.
Zapalenie pęcherza – leczenie
Leczenie polega na stosowaniu antybiotyku przez minimum 7–10 dni. Przed włączeniem antybiotykoterapii zaleca się wykonanie badania ogólnego moczu (aby określić miano bakterii). Czasami lekarz sugeruje wykonanie posiewu moczu z antybiogramem, co jest wskazane szczególnie wśród osób z nawracającym zapaleniem pęcherza. Niezbędne jest także wykonanie ogólnej morfologii. W procesach zapalnych o niewielkim nasileniu natomiast wystarczy stosować chemioterapeutyki, np. furaginę (furaginum). Konieczne jest odpowiednie nawodnienie (min. 3 l na dobę). Warto sięgnąć po napoje wzbogacone w witaminę C: żurawinę, granat, jeżyny, czarna porzeczka czy cytryna. Wskazane są także zioła moczopędne. Należy unikać kawy i alkoholu. Oczywiście sam okres infekcji powinien być czasem wstrzemięźliwości seksualnej, ponieważ każda taka aktywność może wydłużać okres choroby. Nie wolno także doprowadzać do częstego zalegania moczu w pęcherzu.
Test na infekcje dróg moczowych
To także świetne narzędzie do domowej diagnostyki, umożliwiające analizę moczu pod kątem stężenia zawartych w nim leukocytów i azotynów. Infekcje dróg moczowych TEST wykrywa zakażenia i stany zapalne dróg moczowych, zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Test przydatny jest szczególnie w diagnostyce infekcji u dzieci, ponieważ bardzo często wstydzą się one przyznać do problemów związanych z układem moczowym.
Badanie można przeprowadzić na dwa sposoby: zanurzając końcówkę paska w czystym i suchym naczyniu z zebranym wcześniej moczem lub wprowadzając końcówkę paska testu bezpośrednio pod strumień porannego moczu na 1-2 sekundy. Na rozwijającą się infekcję dróg moczowych wskazuje wykrycie w badanej próbce azotynów lub podwyższonego stężenie leukocytów. W takim przypadku należy koniecznie skonsultować się z lekarzem i rozpocząć terapię leczniczą, ponieważ nieleczone stany zapalne dróg moczowych mogą prowadzić do poważnych chorób. Test na infekcję dróg moczowych wskazany jest przy obserwacji takich objawów jak problemy z oddawaniem moczu, pieczenie pęcherza, gorączka, bóle lędźwiowe czy ogólne złe samopoczucie. Przed przystąpieniem do przeprowadzenia testu należy dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do testu.
